Fallin spýta.

                              

               Við leggjum mikið á okkur sem þjóð, að mennta einstaklinga til að finna bestu lausnirnar út úr hinum flóknustu hlutum. Mikill metnaður og mikið fé hefur verið lagt til Háskóla Íslands. Hefur því fé verið vel varið? Já en til eru þeir sem misnota aðstöðu sína í háskólasamfélaginu, og rýra álit skólans.                Í fyrirspurnatíma í Alþingi spurðist Guðlaugur Þór Þórðarson fyrir um hversu hár kostnaður ráðuneyta væri af aðkeyptri þjónustu, og ráðgjöf, núverandi starfsmanna Félagsvísindastofnunar Háskóla Íslands. Nú hefur komið í ljós að Jóhanna Sigurðardóttir sagði ekki allan sannleikan, í svari sínu. Við vitum hvaða orð er um það á Íslensku. Þetta er grafalvarlegt mál, og eitt af mörgum sem ríkisstjórnin hefur sópað undir teppið.                                                                                                                  Trúverðugleiki.                        Það er ekkert mikilvægara en trúverðugleiki fyrir stofnun eins og Háskóla Íslands. Ég tel að trúverðugleiki stofnunarinnar hafi beðið varanlegan hnekki, og spurning hvort við séum að sólunda fé í eitthvað sem veldur þjóðinni tjóni.  Það hefur komið í ljós að Stefán Ólafsson og Þórólfs Matthíasson sem er starfsmenn Félagsvísindastofnunar virðast hafa verið á mála hjá Ríkisstjórninni, þegið himin há laun fyrir. Þá er í engu getið launa Ómars H Kristmundssonar stjórnmálafræðings.  Forsætisráðherra komið sér undan að upplýsa um þeirra hlut, enda skammarverður fyrir Ríkisstjórnina. Það er auðvitað alveg ljóst að það verður aldrei tekið mark á Stefáni og því síður Þórólfi eftir að þetta. Auðvitað hugsaði maður sitt. Það var alveg merkilegt hvernig þeir gátu mært stjórnvöld fyrir stefnu, sem öllum öðrum fannst glapræði, og hefur nú komið á daginn að sú stefna dregur okkur dýpra í svaðið. Það sjá allir í dag.                                                                                                                              Spilling.                           Allt tal um að hafa allt upp á borðum hefur reynst kjaftæði, enda kannski ekki nema von með yfir kjaftaskúm landsins sem fjármálaráðherra. Því miður sitjum við uppi með spilltustu stjórn sem í þessu landi hefur ríkt. Það sjáum við hvar sem litið er. Það eru afskrifaði miljarðatugir í mánuði hverjum hjá óráðsíumönnum, en venjulegur maður getur ekki fengið niðurfelldan hundraðþúsundkall þó hann sýni fram á að hafa ekki greiðslugetu. Afrakstur fólks er margskattaður, og aldraðir gerðir að bónbjargarfólki.                                                                                                                        Verum jákvæð.              Stjórnvöld tala gjarnan um að við eigum að sýna jákvæðni, svona rétt á meðan hún murkar úr okkur líftóruna. Almenningur hefur verið ótrúlega jákvæður, og sýnt langlundargeð. Stjórnvöld hafa svarað því með tómri neikvæðni og bölmóði, nægir þar að nefna skæruliðann Svandísi Svavarsdóttir gegn öllum þjóðþrifamálum. Nú er nóg komið. Það verður að kjósa strax.                                                                           Ómar Sigurðsson